قطب­‌های علمی در جهان به عنوان مراکزی که از امکانات برتر و ویژگی­‌های برجسته در رشته خاص برخوردارند، شناخته می‌­شوند. این مراکز باید از عزمی برای پیشرفت نیز بهره‌­مند باشند تا بتوانند برای سایر مراکز علمی، آکادمیک و اجرایی الگویی برای تولید فکر و دانش و معرفت تلقی شوند.

با این رویکرد، گروه آموزشی شهرسازی دانشگاه تهران در تابستان 1382 از طرف وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری به عنوان قطب علمی در رشته‌های برنامه‌ریزی شهری و طراحی شهری انتخاب شد. در سال 1384 قطب علمی توسعه شهری پایدار با ترکیب اعضای جدید فعالیت‌های خود را دنبال نمود. در سال 1387 وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری پس از بررسی عملکرد 3 ساله، وضعیت قطب علمی را از اصولی به قطعی تبدیل کرد.

ترکیب رتبه­‌های علمی اعضای قطب علمی قابل رقابت با معتبرترین مراکز علمی و پژوهشی خارج از کشور بوده و تعداد کتب و مقالات منتشر شده، طرح‌های پژوهشی و حضور در نشریات، سازمان­‌ها و مجامع و کنفرانس های متعدد توسط این اعضا در کشور منحصر به فرد می­‌باشد.

 

اهداف خاص قطب علمی :

• ارائه راه حل برای مشکلات شهرسازی کشور
• تببین نظام مدیریت و برنامه‌­ریزی کلان‌شهری کشور با نگرش شهر پایدار
• بازبینی و اصلاح برنامه آموزشی کارشناسی شهرسازی بر اساس نیازهای شهر پایدار
• راه‌ اندازی رشته ‌های جدید مورد نیاز شهرسازی کشور در مقطع کارشناسی ارشد منجمله مدیریت شهری و برنامه­‌ریزی منطقه‌­ای
• مدیریت مرکز پژوهش­های کاربردی GIS
• برگزاری سمینار ملی و بین‌­المللی در زمینه برنامه‌ریزی شهری پایدار
• بررسی روش­‌های جدید برای مکان‌یابی تاسیسات شهری در شهرهای پایدار
• تهیه سند توسعه پایدار شهری ایران
• بررسی پتانسیل‌های اکوتوریسم در ایران